Namaste, we lopen een beetje achter op de brieven, veel te veel leuke dingen gedaan waar ik jullie over ga vertellen. Be prepared voor een lang verhaal
Donderdag 29 sep. ik zal jullie de CF verhalen besparen want het was een dag bizar hard werken en als ik daar over ga vertellen ben ik dadelijk weer moe...! Na CF zijn we naar familie snowden gegaan zij stonden er op dat Ward en ik langs kwamen om mijn verjaardag al te vieren, supercute :) en omdat het donderdag was is het gebruikelijk om met de amerikanen daar Survivor te kijken voor de 2e keer. Toen we aankwamen kwamen Rachel’s kids naar me toe rennen (8 en 4) ze gaven me een angry birds vlieger omdat het vlieger seizoen eraan komt. Normaal zou ik een gat in de lucht springen bij het woord vlieger seizoen, echter gaat dit om de hele kleine vliegertjes die vastgebonden zijn aan een touwtje. Maar dat schijnt ook heel leuk te zijn, donderdag is er zelfs een vlieger competitie op CF, lijkt me logisch wie die gaat winnen..
Oke ik dwaal af.. Echt super lief van ze! Want het is hier ook niet gebruikelijk om cadeautjes te geven. Wat helemaal goed uit kwam is dat ik van Rachel en John een zak nieuwe koffie kreeg, laten we zeggen dat ik die flink nodig heb gehad dit weekend. Na het kijken van Survivor met een margarita in de hand zijn we richting huis gegaan. Feyenoord speelde tegen Fenerbahce en dat begon om kwart voor 1 s’nachts nepal tijd. Eigenlijk kwamen we ook tot een grappige conclusie dat ik om kwart over 8 Nederlandse tijd al jarig was, tijdsverschil blijft een grappig ding. Er waren een paar zeer scherpe vrienden en familieleden die het door hadden, anderen moesten nog even aan hun reken skills werken haha. M’n nederlandse verjaardag tijd heb ik ook nog meegemaakt, want na het kijken van feyenoord was het kwart voor 3 en hebben we nog wat gechild en zijn we naar bed gegaan.
Vrijdag 30 sep. Allemaal leuk en aardig dat kwart voor 4 totdat ik me realiseerde dat ik er om kwart voor 8 weer uit moest, en dan slaap je ook nog op matras gemaakt van steen.. Nouja ik had het al over de koffie, na enkele uurtjes slaap maximaal gebruikt gemaakt van het koffiezet apparaat en weer op naar CF. Het was een rare dag op CF want er gebeurde zoveel random dingen. Om het beeld te schetsen, elke keer als er iets gebeurt of het nou waarde heeft of niet gaan ze klappen… Ik was jarig, er kwamen op verschillende momenten mensen terug van CF Kenya, er ging iemand weg bij CF, taart voor mensen (lees ook elke keer klappen), 2 mensen hadden hun certificaat gehaald, mensen kregen cadeaus (lees ook elke keer klappen). Ward en ik denken dus dat we gemiddeld elk kwartier wel een keer stopte met werken om weer ergens voor te klappen. Opzich wel lekker na de nacht er voor. Op t moment dat iedereen kramp in z’n handen kreeg was het 4 uur en toen was de engineering floor (waar wij zitten) klaar. We hadden namelijk een Engineering offsite party bij een restaurantje vlakbij, toen iedereen op z’n motor aankwam bij t restaurantje was er een veldje uitgezet. We waren in teams opgedeeld voor verschillende opdrachten en teambuilding dingen. Oh en als jullie dachten dat het klappen was afgelopen.. Elke keer als iemand te laat kwam gingen ze klappen en schreeuwen naar diegene dus nog 20 keer moeten klappen. Op het moment dat de spelletjes etc. voorbij waren gingen we weer, eerst werd iemand naar voren gehaald die weg ging en die ging wat vertellen etc. Het engels van de meeste Nepalezen klinkt net als nepalees dus we hebben niet helemaal verstaan wat hij zei. In een keer begon iedereen te zingen en moest ik naar voren komen, ze hadden een taart gemaakt waar op stond: ‘gelukkige verjaardag’ extreem schattig dacht ik. Het leuke voor iedereen was dat Ward dus een stuk taart over me heen mocht gooien/smeren lekker is dat. Hard gelachen en toen even snel richting huis gegaan.
Ward en ik waren van plan om mijn verjaardag te vieren in Thamel, Kathmandu. We hadden afgesproken met Roshan en z’n vrienden bij een jazzcafé rond 8/9, was super gezellig! Na een gin tonic en een biertje zijn we naar de Fire club gegaan. Een disco vol met dronken nepalese guys en girls. We hadden het plan om een beetje in verschillende clubs te gaan rondkijken. Echter na 3 vodka dachten we daar heel anders over.. Laten we zeggen dat we daarna in mate van alcohol m’n verjaardag licht gevierd hebben.
Man man man, wat was ik dronken…
Zaterdag 1 oktober.
Nadat we vroeg in de ochtend op zaterdag thuis aankwamen realiseerde we dat we weer ongeveer 3,5 uur konden slapen. We hadden namelijk afgesproken met Sunil Nepal en jazat. Again hebben we het maximale uit het koffie apparaat gehaald en zijn we de auto ingestapt. Naar het riverside resort in kuritar is het 120 km. okee, dan ben je miss max 1,5 uur bezig zou je denken.. Alleen ligt kathmandu 1300 m hoog en het resort op 200 dus je moest berg weg na bergweg, speldbocht na speldbocht, dus je reed gemiddeld 30/40 km/h maar dat was niet erg omdat de wegen, de bergen, de junglestammen en de rivier echt wel waanzinnig waren om te zien. Halverwege ergens geluncht en toen rond 4 uur bij het resort aangekomen. We waren eerst verkeerd gelopen dat we echt dachten; ‘in wat voor troep zijn we nu beland..’ Echter is het een heel raar fenomeen, de wegen zijn slecht, de huizen zijn dramatisch gebouwd, veel afval (wel een bizar gave natuur) en dan loop je een poort door en je komt in een paradijs. Leuke huisjes, 4barren een mega groot zwembad met poolbar, pool ruimtes en go on. Allemaal leuk die dingen maar we hebben toch echt vanaf 4 uur tot half 10 aan de poolbar gezeten. De rand van het zwembad was aan de berg dus je had vanaf het zwembad uitzicht op de rivier en de jungle. Een van de mooiste dagen die ik ooit heb meegemaakt. Daarbij denk ik wel de beste uit-kater dag ooit, alhoewel we nadat we klaren bij de poolbar ook niet meer helemaal nuchter waren.. Wat gegeten en toen nog een lange tijd buiten bij het huisje gechild, regelmatig een libelle of zelfs een salamander van je been af slaan en genieten van het uitzicht en de beesten.
Zondag 2 oktober.
Op zaterdag avond vroegen we aan Sunil, how late are you getting up on sundays normally? Uhm around 6-7. Oke dan, na weer weinig geslapen te hebben gingen we naar de cable car in Kurintar. Het was praktisch een skigondel waar mee je 1300m omhoog ging het was geen attractie voor mensen met hoogtevrees maar Ward en ik hebben er van genoten. Even het verschil tussen nepalese studentenprijs en foreigner prijs: 300 roepie (2.80 ong.) en 2127 roepie. Maarja het was het zeker waard. Bovenaan gingen we een tempel bezoeken, kleine opmerking, de tempel is compleet weggevaagd bij de aardbeving en is echt helemaal niks van over. Jammer om te zien, maar de manier hoe ze het weer oppakken is geweldig. Een huisje waar iedereen zelf kan bidden en gezegend kan worden, als je het zelf wilt doen koop je een mandje met wierook, bloemen en een kokosnoot. De wierook verbrand je op een speciale tafel buiten de lijn. En voor de bloemen en de kokosnoot kan je of in de rij staan om het te zegenen of het door iemand laten doen. Naast de tempel zitten 5 a 6 oude mannetjes in gewaden die bij iedereen een hindoe stip op het hoofd tekenen/plakken. Jammer genoeg is 30 graden + een stip op je hoofd geen goede combinatie dus op een gegeven moment zat de stip overal. Daarna zijn we weer de weg op gegaan en naar huis gereden. Echter toen we de kathmandu valley in kwamen stond er een file. We moesten nog ongeveer een kwartier rijden, 3 keer raden wat de verwachte tijd van de file was. 3 tot 4 uur.. Gelukkig kende onze vrienden allerlei verschillende weggetjes om helemaal kruipdoor sluipdoor toch bij huis te komen. Na de lange rit zijn we feyenoord gaan kijken op de livestream thuis. We waren zelfs zo lui dat we de kathmandu thuisbezorgd hebben uitgevonden, niet te eten maar op dat moment vonden we alles prima.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten