Namaste !
Wat een mensen hier, de vriendelijkheid en gastvrijheid is ongelofelijk. Eerste dag kwamen we op de luchthaven aan na een reis van 20 uur en zeiden ze: ‘ja het vliegtuig zat vol dus helaas is je bagage niet meegegaan, kom morgen maar terug’ in het gebrekkige Engels dat ze spreken…
Een beetje thuis gechilt en naar bedje toe gegaan. Het huis is top! Uitzicht op de Himalaya, goede banken, prima Wi-Fi, leuke kamers, goede keuken en de nodige nepalese schilderijen en beelden zijn ook aanwezig.
De douche is een grappig ding, midden in de badkamer van circa. 2 meter lang, waar als je douchet de wc en de wasbak compleet doorweekt zijn.
Dag 2 (vandaag) gingen we vroeg uit de veren (lees 9:30) om de bagage op te halen. Zweet wegvegend van het voorhoofd lopen we met onze veel te grote tassen het vliegveld af. Sim kaartje ook gehaald met behulp van onze eerste Nepalese vriend Roshan. Toen gaan lunchen met de familie Snowden, niet de beruchte crimineel uit de States, ook al heet hij wel John… geluncht bij de Kathmandu coffee, blijkt een grote koffie maker binnen Nepal te zijn en eigenlijk de enige tent met airco in Bhaisepati. Al snel zaten we aan de Momo’s een soort zachte natte deeg combinatie met vlees, dit is de meest voorkomende snack binnen Nepal. De panini sandwich die na de Momo’s volgde was ongelofelijk lekker, lekker Amerikaans een pot ketchup en een chemische strawberry milkshake erbij.
Terug naar huis gegaan, even 2 uurtjes geslapen om de vermoeidheid van de lichte jetlag tegen te gaan. De heuvel naar beneden gelopen naar de Chowk een bekende kruising vlakbij ons huisje. Daar de taxi naar de grote, arme maar verbazingwekkend gezellige stad Kathmandu gepakt. Onze taxichauf. Heette Anthony een Nepalese student die taxichauffeur was als bijbaan. Anthony was een leuke gast, praatte goed Engels maar bleek ook een verdomd goede verkoper te zijn waar ik met mijn aangeleerde d2d sales instinct toch goed instonk. De taxi was iets duurder dan we verwacht hadden, maar met een hele hoop interesse, goede Engelse kennis en een vriendelijke nepalese blik zorgde hij er toch voor dat wij op de terugweg opnieuw Anthony hebben gebeld om bij ons appartementje met roze slaapkamermuren terug te kunnen komen.
Kathmandu, wat een stad.
Het zijn van een zzp’er bevalt hier buitengewoon goed, name it en je hebt er in elke straat wel een winkel voor. We vroegen aan Anthony om ons bij Durbar Square te brengen echter zijn we op zijn aanraden naar Thamel gegaan. Durbar en Thamel zijn de bekendste gemeentes van Kathmandu. Aangekomen in de grote stad een aantal rondjes gelopen waar we bij een iets wat toeristisch tentje terecht kwamen. We kwamen er later achter dat het ‘Bon Appetit’ heette, nou dat smakelijk eten is goed gelukt! We begonnen ofcourse met de Momo’s en later voor mij een peper steak en een new York steak voor Ward. We zeiden luidkeels: ‘ Mi-tosh-a', het was heerlijk.
“Ik heb iets gelezen over de Blue Bar’ waren de woorden die uit Ward zijn mond stroomde. Wat een geweldige ervaring, Nepalese dames en heren voerde geweldige shows op, van comedy tot mooie Spaanse tango-achtige dans-acts. Met een ontzettend grote glimlach verlieten we deze bar om een nieuwe bar te zoeken, we kwamen langs een net iets te nieuw uitziende skyscraper (4 hoog..) waar heel groot ‘IbYza’ opstond. Wij naar binnen… niet wetend wat ons te wachten stond. Op de 4de verdieping was een discotheek wat ons net niet Nepalees genoeg was. We gingen dus een verdieping omlaag en kwamen in een Nepalees barretje wat onze verwachtingen overtrof. Een grote gezelligheid waar de halve bar bestond uit een podium waar iedereen lekker aan het zingen en swingen was.
Dat we zagen met hoe weinig mensen zo veel lol kunnen maken heeft er voor gezorgd dat we elke minuut die we in de tent waren genoten hebben!
Morgen is de eerste dag dat we bij CloudFactory gaan lunchen en dan zien we wel weer wat de dag brengt!
Dhanyabaat (bedankt) voor iedereen de ons geholpen heeft om het mogelijk te maken om deze bijzondere reis te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten